جد بزرگوار (شاه قاسم (ع) )
قدمت بقعه‌ی ابوالقاسم (ع) به دوره‌ی صفویه می‌رسد. او از نوادگان عبدالله اعرج بن حسین اصغر بن علی بن حسین امام زین العابدین (ع) است. به همراه پدر محترمشان ابراهیم ملقب به عسگر و جمعی از بنی اعمام از بلاد هند از مسیر پاکستان وارد الوار زرنج سیستان ایران گردیدند. از آن‌جا به قریه یا همان روستای ماهان که یکی از آبادی‌های کرمان است به خدمت سید محمد نورالدین ملقب به شاه نعمت اله ولی* ( از اقطاب بزرگ زمان) رسیدند. در سال‌های بعد در فارس مورد احترام سلطان یعقوب لیث صفاری (263 هجری قمری) قرار گرفت. امامزاده ابوالقاسم دارای نوادگان زیادی است که در استان کهگیلویه و بویراحمد و سایر نقاط ایران و خارج از کشور پراکنده هستند.
* شاه نعمت الله ولی :.
سید نورالدین نعمت‌الله بن محمد بن کمال‌الدین یحیی کوه بنانی کرمانی، معروف به شاه نعمت‌الله ولی یا سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی ماهانی کرمانی، شاعر و عارفِ ایرانی بود که در ۷۳۰ یا ۷۳۱ هجری قمری در کوهبنان کرمان چشم به جهان گشود. او طریقتی جدید در تصوف به وجود آورد و بر روی پیروان سایر طریقت‌ها نیز تاثیر گذاشت
